มาเฟียร้ายห่วงรัก

“ลุกไปได้แล้ว!! เธอจะนอนรออะไรอีกล่ะ ฉันจ่ายเงินให้เธอครบแล้วนี่” ดอจิโน่ตะโกนก้อง เหนือร่างอวบอิ่มที่นอนขดตัวเป็นวงกลมอยู่กลางเตียง 

นับดาวสาวน้อยไร้เดียงสานอนสะอื้นไห้ กายสั่นสะท้าน เสียดายตัวเองที่ต้องสูญเสียความสาวที่เฝ้าทะนุถนอมมาเกือบยี่สิบปีเพียงเพราะไว้ใจคนผิด สายน้ำอุ่นๆ รินไหลไปตามหางตา หยดลงบนหมอนนุ่มที่รองรับไว้จนชุ่มโชค นึกเกลียดความร้ายกาจของผู้ชายตรงหน้าที่พรากสิ่งที่หวงแหนไปจากตัวเอง 

“ไปได้แล้ว ถ้าฉันอาบน้ำเสร็จ ออกมาเธอยังไม่ไป ฉันจะจับเธอโยนออกไปนอกห้อง” เสียงแหบห้าวข่มขู่ ก่อนจะหมุนกายเดินตรงไปยังห้องน้ำ เพื่อชำระคราบเหงื่อไคลที่ไหลชโลมกาย 

ปัง! เสียงปิดประตูอย่างกระแทกกระทั้น จนนับดาวสะดุ้งสุดตัว 

นับดาวควานมือหาเสื้อผ้าที่ดอจิโน่ปลดออกจากร่างกายเพื่อสวมใส่ เธอจะได้ออกไปให้พ้นจากขุมนรกที่ต้องทนทรมานมานานเกือบสามชั่วโมงนี่เสียที หยดน้ำใสๆ ไหลรินออกมาจากนัยน์ตา มันคงจะไหลนองท่วมดวงใจ นับดาวถูกพี่ชายที่นับถือหลอกให้มาพลีกายชดใช้หนี้สิน โทนี่เป็นลูกติดอัลเบโต้บิดาเลี้ยงของเธอ เขาหลอกนับดาวมาทำงานที่น่าอดสู  

“อู้ย...” นับดาวสูดปากร้อง เธอเจ็บปวดเมื่อร่างกายประท้วงจากการขยับตัวอย่างรวดเร็ว ดอจิโน่พรากเอาทุกสิ่งไปจากเธอ เขาไร้ความปราณี ไม่ว่านับดาวจะวิงวอนอย่างไร? ชายผู้นั้นก็หาได้สนใจ กลับตักตวงทุกอย่างโดยไม่รีรอ หญิงสาวรีบเร้นกายหนีไปให้ไกลๆ โดยเร็ว เธอพร่ำเตือนตัวเองว่าจะไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์น่าอายแบบนี้เกิดขึ้นซ้ำอีกครั้ง แม้จะต้องขัดใจกับมารดา