เพียงแค่เราเจอกันช้าไป

สายลมที่เย็นสบายนั้นได้พัดผ่านเข้ามายังห้องๆ หนึ่งที่เปิดหน้าต่างเพื่อรับสายลมที่พัดผ่านเข้ามานั้นได้มีชายผู้หนึ่งที่รูปร่างผอมบางราวกับต้นไผ่ที่อ่อนไหวไปตามสายลม ส่วนผิวพรรณของชายผู้นั้นซีดขาวราวกับกระดาษอย่างไรอย่างงั้น และส่วนของใบหน้าที่มีความงามที่เหมือนกับเจ้าหญิงในนิทานอาจจะเพราะด้วยดาวตาที่กลมโตพร้อมกับแววตาที่ส่องประกายราวกับดวงดาว และแพขนตาที่หนาฟ้อนแถมยังมีรูปปากที่เป็นกระจับสีชมพูอ่อนๆ เหมือนกับดอกกุหลาบที่บานสะพรั่ง มันทำให้ชายผู้นั้นดูสวยงามเสียจนไม่อาจจะละสายตาไปจากชายผู้นั้นได้เลยทีเดียว ซึ่งชายหนุ่มผู้นั้นได้นั่งอยู่บนเตียงนอนของตนพร้อมกับเหม่อมองออกไปยังนอกหน้าต่างราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่างหนึ่งอยู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมาและก็พูดขึ้นมาว่า