หอมกรุ่นกลิ่นกาแฟเลือด #น้องปอบน้อยของพี่แวมไพร์

- หอมกรุ่นกลิ่นกาแฟเลือด - 

แวมไพร์หนุ่มต้องนอนหลับอย่างระแวง มาตลอดตั้งแต่ที่คนรักของเขาได้เอ่ยขอบางอย่าง… 

“พี่เตอร์” 

เสียงหวานเอ่ยเรียกคนรักที่นอนแก้ผ้าอวดกล้ามท้องอยู่บนเตียง 

พะพายเดินตรงไปที่ข้างเตียงมองกล้ามหน้าท้องสีขาวซีดไม่วางตา 

จ้องเขม็งราวอยากให้มันทะลุไปที่เนื้อใน 

“ครับผม?” วิคเตอร์เอ่ยตอบคนรัก 

พอเห็นสายตาของคนน้องก็เกร็งหน้าท้องอวดหุ่นด้วยความพอใจ 

คืนนี้แหละ! เขาจะอ่อยจนน้องตบะแตกเลย! 

“อืม พายขอ...” 

“ขออะไรครับ” 

ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มยกยิ้มกริ่ม น้องต้องขอให้เขาจัดหนักให้แน่ ๆ ... 

“ขอกินตับหน่อยนะ!” 

พะพายเลียริมฝีปากอย่างกระหาย พร้อมเอ่ยความต้องการออกมาให้คนรักได้รับฟัง 

“ได้สิครั- เอ๊ะ?" 

พรึ่บ! 

"พายครับ! ไม่ได้นะครับ!” 

วิคเตอร์ผุดตัวลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความตกใจ 

เมื่อคิดว่าแฟนเด็กนั้นอยาก...ปู้ยี่ปู้ยำเขา! 

“ทำไมจะไม่ได้!” 

พะพายมีสีหน้าบูดบึ้งและยุ่งยาก เมื่อถูกคนรักปฏิเสธ 

แค่กินตับเองนะ ทำไมงก!? 

“พายครับ มันไม่ได้ พายจะเสียบพี่ไม่ได้!” 

วิคเตอร์กอดอกปิดบังร่างกายอันสวยงามของตน มองคนรักราวเด็กน้อยผู้น่าสงสารที่ใช้สายตาออดอ้อนร้องขอความเห็นใจ 

คิ้วสวยขมวดแน่น เมื่อได้ยินคำพูดไม่เข้าหู พะพายจ้องเขม็งใส่คนรัก 

เพื่อย้ำคำพูดก่อนหน้าของตนให้คนพี่ฟังความนั้นให้แตกฉาน 

“เสียบอะไร พายจะกินตับพี่ ตับหวาน ๆ อะ!” 

“มันได้ที่ไหนกันล่ะที่รัก! ตับนั่นก็ไม่ได้!” 

เมื่อเริ่มเข้าใจคำกล่าวของคนรัก จากใบหน้าที่ซีดเผือดกลายเป็นเบิกตากว้างราวกับเห็นผี 

ก็ผีจริง ๆ นั่นแหละ! 

ปอบน้อยของเขาจะกินตับเขาแล้ว! 

ไรท์อยากจะบอกก่อนว่าตำนานของไรท์ไม่ได้อ้างอิงจากตำนานปอบทั่วไปร้อยเปอร์เซ็น 

น้องเป็นปอบคคุณหนูไม่กินไก่แถวบ้าน 

ของโปรดน้องคือซอยจุ๊ โดยเฉพาะตับหวาน 

ความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียวคือตับแวมไพร์