พ่อเลี้ยง สอนกาม [NTR]
พ่อบอม + พลอยใส
--------------------------------------------------
เธอไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่ที่ปล่อยให้ตัวเองไหลไปตามการชักจูงของสามีใหม่แม่คนนั้น
รู้แค่ว่าใกล้ชิดกันมานาน จนทุกการกระทำของเขาไร้ข้อสงสัย แยบยล และชักจูงเธอเข้าสู่เรื่องคาว
จนกลายเป็นเด็กติด...ด้วยฝีมือของคนที่สนิทชิดเชื้อ เขาพาเธอดำดิ่งลงสู่เรื่องคาวที่ไม่สิ้นสุด
ทุกท่วงท่า ลีลาร้อน ถูกสั่งสอนด้วยน้ำใหม่สามีใหม่ของเเม่ทั้งสิ้น จนเธอไม่อยากจะหยุดอีกต่อไป
เธออยากพบเจอกับความสุขสมที่เขาสร้างให้กันจนเหงื่อท่วมเเละร้องระงมไม่หยุดจนลืมวันลืมคืน
ให้ทุกวันมีเพียงเเค่เธอเเละพ่อใหม่คนนั้น ไม่มีเเม่ หรือความผิดบาปใดเข้ามาขวางกั้น
..........................................................................
หนึ่งวัน หนึ่งเดือน หรือหนึ่งปีกันที่ทำให้คนเราไว้ใจใครสักคนที่ไม่ได้มีสายเลือดเกี่ยวข้องหรือเคยพบปะกันมาก่อนได้อย่างสนิทใจ สำหรับเธอใช้เวลามากถึงเจ็ดปีเลยทีเดียว หลังจากที่แม่พาเขามาให้รู้จัก
“ต่อไปเราต้องเรียกว่าพ่อบอม ห้ามเรียกว่าลุงอีกเข้าใจไหม?” เธอในวัยเก้าขวบพยักหน้าให้แม่ แสร้งเข้าใจทั้ง ๆ ที่ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมต้องเรียกแบบนั้น เขาไม่ใช่พ่อของเธอด้วยซ้ำ เรียกลุงก็ไม่เห็นจะผิดตรงไหน จนกระทั่งที่บ้านมีการจัดงานขึ้นเธอถึงได้รู้ว่าทำไมแม่ถึงพูดแบบนั้น
พวกเขาสองคนแต่งงานกัน...ในบ้านหลังเดิมที่พ่อแท้ ๆ ทิ้งเอาไว้ให้เป็นมรดกเดียวกับสองแม่ลูก ก่อนที่แม่จะใช้มันเป็นเรื่องรักเพื่อสร้างอีกครอบครัวหนึ่งกับเขาแทน แต่เธอเองก็ไม่ใช่เด็กใจแคบ ที่จะไม่ทำตัวไม่น่ารักกับคู่รักข้าวใหม่ปลามัน
เป็นเด็กเข้าใจอะไรง่ายมากจนแม่เธอโล่งใจ แถมยังเข้ากับพ่อใหม่ได้ดีมากอย่างน่าเหลือเชื่อ ผู้ใหญ่ต่างก็เอ่ยชม แต่ความเป็นจริงพลอยใสก็แค่แสดงมันออกไปในแบบที่พวกเขาอยากให้เป็นเท่านั้น ไม่ได้สนิทกับพ่อเลี้ยงแบบแท้จริงเลยแม้แต่นิดเดียว
ทำแบบนั้นไปตลอด อยู่อาศัยร่วมกันกับแม่และพ่อใหม่ หนึ่งปีฝ่านไปเหมือนแม่จะมีเรื่องกลุ้มใจอย่างหนักจนบางครั้งก็ตวาดใส่ลูกสาวตัวเองโดยที่เด็กน้อยไม่ได้ทำอะไรเลย เนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพ แม่อยากมีลูกกับพ่อใหม่ใจจะขาดแต่มีไม่ได้
พวกเขาบอกว่าร่างกายของแม่ไม่เหมาะจะตั้งครรภ์อีกครั้ง ความเสียใจที่สะสมทำให้แม่มีความเครียดมาก และเลือกระบายด้วยการตวาดหรือเขวี้ยงปาข้างของ อาการนั้นหนักข้อขึ้นเรื่อย ๆ กินระยะเวลาไปถึงหนึ่งปี จนพ่อเลี้ยงทนไม่ไหวต้องพาแม่เข้ารับการรักษาสุขภาพจิต
ระหว่างนั้นพลอยใสที่อายุสิบเอ็ดขวบแล้วก็ถูกเปลี่ยนผู้ปกครองมาเป็นพ่อเลี้ยงคนใหม่แทน เพราะแม่เธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ โมโหร้าย และพร้อมจะทำทุกอย่างที่ทำให้ค่าความสัมพันธ์กับคนรอบข้างดิ่งลงเหว
เขาไปรับไปส่ง ทำกับข้าวให้เธอกิน สอนการบ้าน และถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ จากที่ไม่เคยเปิดใจให้กับอีกฝ่ายอย่างแท้จริง เปลือกแข็งของเกาะป้องกันตัวเองก็ค่อย ๆ ถูกกะเทาะจนหลุดลอกออกไปทีละนิด กลายเป็นพูดคุยกับเขาได้ด้วยความรู้สึกจากใจจริง
เหมือนกับพ่อและลูกสาวทั่วไป และเธอไม่คิดว่าจะเปลี่ยนแปลงมันเลย เป็นแบบนี้ก็ดีมากพอแล้ว พลอยใสในวัยเด็กคิดแค่นั้นจริง ๆ ห้าเดือนต่อมาอาการของแม่ดีขึ้นตามระดับ แต่ความปากร้ายและอารมณ์ร้อนไม่ได้จางหายไปง่าย ๆ
และแม่ที่ยังพอตระหนักรู้ได้ด้วยตัวเองว่าทำแบบนี้มันไม่ดีกับลูกและสามีก็เริ่มที่จะระบายความเครียดไปกับเรื่องงานแทน แม่เข้าทำงานที่ใหม่ ผลงานและความมุมานะอยู่ทำงานหามรุ่งหามค่ำมากกว่าพนักงานคนไหนในบริษัทก็เตะตาเจ้านาย เลื่อนตำแหน่งให้แม่อีกขั้น แลกกับงานที่เยอะขึ้นจนกองท่วมหัว
นอกจากแม่จะไม่มีเวลาให้เธอมากกว่าเดิมแล้ว หนึ่งเดือนยังใช้สองมือนับได้เลยว่าเจอหน้ากันกี่ครั้ง พอเธออยากจะใช้เวลาแสนน้อยนิดอยู่ด้วยกัน แต่แม่ก็บ่ายเบี่ยง และบอกว่าอยากพักผ่อนอยู่กับตัวเองแค่คนเดียว ร้องขอเวลาส่วนตัวจากลูกสาววัยสิบสอง
พลอยใสที่เริ่มโตขึ้นและต้องการแม่เศร้ามาก จะไปพูดกับใครก็ไม่ได้ แม่ไม่สนใจเธอ พวกญาติก็เอาแต่บอกให้เข้าใจเนื่องจากแม่ทำงานอย่างหนัก ส่วนพวกเพื่อน ๆ วัยเดียวกัน ล้วนแล้วแต่มีครอบครัวอบอุ่นพร้อมหน้ากันทั้งนั้น ได้แต่พูดปลอบใจ แต่แค่นั้นมันจะไปช่วยอะไรเธอได้กัน
“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ พร้อมเมื่อไหร่เราเล่าให้พ่อฟังได้ตลอดเลยนะ” จนได้รับการหยิบยื่นความช่วยเหลือเข้ามาแบบทันท่วงทีก่อนที่เธอจะจมอยู่กับห้วงความทุกข์นั้นเพียงลำพัง พลอยใสก็ทำยิ่งกว่าเปิดใจกับพ่อคนใหม่ของเธอ
เขากลายเป็นพ่อ พี่ชาย และเพื่อนสนิทที่เข้าใจปัญหาของเธออย่างแท้จริงเพียงแค่คนเดียว พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง นานเข้าหัวข้อที่คุยบางครั้งก็ออกจะไร้สาระ แต่เขาก็พร้อมที่จะฟัง ตบมุข และขำขันไปพร้อมกับเธอลากยาวไปมากถึงห้าปี เด็กสาวก็เรียนอยู่ในชั้นมอปลายโดยมีผู้ปกครองที่คอยทำทุกอย่างให้คือพ่อใหม่คนนั้น คนเดิมที่พร้อมจะจับมือและสอนเธอในทุกเรื่องที่เขารู้
“แล้วมันเป็นยังไง?” บทสนทนาของเพื่อนสาวคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้น เสียงมันดังมากจนเธอละความสนใจจากมือถือแล้วเงยหน้าขึ้นมอง เพื่อนอีกคนที่ถูกยิ่งคำถามใส่หน้าแดงเถือก ก่อนจะกระแอมไอ ทำหน้าทำตาเชิดแล้วตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ
“ก็ดี” เธอเห็นว่าเพื่อนคนนั้นตอบเสร็จแล้วแอบเม้มริมฝีปาก อมยิ้มขำอยู่คนเดียว ส่วนเพื่อนคนอื่นก็ทำหน้าตาอยากรู้เพิ่มเติมจนต้องเอ่ยต่อ “พี่เขาอ่อนโยนมากเลยแก ตอนฉันร้องว่าเจ็บเขาก็จูบปลอบซ้ำ ๆ ก่อนจะ...ก็นั่นแหละ...”
ยังไม่ทันจบประโยคดีเจ้าของเรื่องเล่าก็เขินจนพูดไม่ได้ บิดตัวไปมาอย่างเขินอาย ส่วนเพื่อนคนอื่นก็เอาแต่กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ พลอยใสเองก็ขำตาม ทุกวันเรื่องที่คุยในกลุ่มไม่พ้นเรื่องบนเตียงของหนุ่มสาวเลยสักครั้ง มันก็ไม่แปลกหรอก
พวกเธอเองก็อยู่ในวัยกำลังเจริญพันธุ์จะชอบและสนใจในเรื่องแบบนี้ก็ไม่เห็นแปลก แต่ที่น่าแปลกว่าคือเพื่อนในกลุ่มเธอทยอยกันลองเรื่องอย่างว่ากันทุกคนจนครอบแล้ว เหลือเพียงก็แต่เธอ และนั้นทำให้รายสุดท้ายถูกเพ่งเล็งได้ง่ายมากขึ้น เนื่องจากไม่เหลือใครอื่นอีกแล้ว
“แล้วแกล่ะพลอย?” เพื่อนคนแรกถาม
“แกได้ลองหรือยัง?” เพื่อนคนที่สองตาม
“นั้นดิ แล้วลองกับใคร?” ก่อนที่เพื่อนคนที่สามจะเอ่ยถามตามบ้าง เธอถูกใบหน้าขาวใสของคนถามขยับเข้าใกล้ ต้อนจนเธอไปไม่เป็น สุดท้ายก็ได้แต่ส่ายหน้า เธอไม่เคยลองกับใครเลยหรือแม้กระทั่งตัวเอง อยากรู้อยากลองเหมือนคนทั่วไป แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เดือดร้อน ไม่คิดขวนขวายหามันเหมือนกับเด็กสาวคนอื่นด้วยซ้ำ
“ยัยอ่อนเอ๊ย!” เพื่อนคนอื่นที่ลุ้นก็ว่าเธอต่อกันเป็นถอด ๆ หลายคนส่ายหน้า หลายคนถอนหายใจ แล้วก็หาว่าเธอมันซื่อและไม่กล้ามากพอที่จะร้องขอให้สักคนมาสอนเรื่องแบบนั้น พูดกันไปต่าง ๆ นานา จนสุดท้ายก็ยื่นหนังสือเล่มหนึ่งส่งมาให้เธอ
“เพื่อนที่น่าสงสารของฉัน” พลอยใสหยิบหนังสือนั้นมา มัวแต่อ่านชื่อเรื่องของมันจนไม่สนใจมือเพื่อนที่ลูบผมของเธอจนมันเริ่มยุ่ง “เอาหนังสือนี้ไปอ่านนะ แล้วถ้าแกไม่มีใครให้ลองทำแบบพวกฉัน ก็ศึกษาด้วยตัวเองพร้อมกับนิ้วเรียว ๆ ทั้งห้าเอาก็แล้วกัน”
ปึก!
“โอ๊ย!” จบด้วยการที่เธอเอาหนังสือฟาดเพื่อนคนนั้น โทษฐานที่ล้อเธอด้วยการเอาหนังสือเรื่องสยิวมาให้อ่าน ก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะหินอ่อนเพราะไม่อยากจะพูด ฟัง หรือเถียงอะไรกับหัวข้อนี้อีกแล้ว ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นอะไร เธอไม่จำเป็นต้องลอง...
“อึก!” จนวันหนึ่ง ร่างกายเธอมันเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองเลย รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ ภายในมันร้อนมาก หายใจก็ไม่ปกติ เหมือนอะไรบางอย่างทำให้ติดขัดตลอดเวลา เธอกดเข้าไปในอินเทอร์เน็ต หาที่มาของอาการจนพบว่ามันเป็นเรื่องปกติที่อารมณ์ทางเพศจะพุ่งสูงในยามที่ใกล้เป็นประจำเดือน
แต่ก่อนเธอไม่เคยเป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ เคยเป็นแค่สิวขึ้น ไม่ก็ปวดท้องเตือนแต่นี่...นี่มันกลับมีอารมณ์ที่พุ่งทะยานจนอยากจะควบคุมตัว สุดท้ายเธอก็ต้องคว้าหยิบหนังสือที่เพื่อนเคยให้ออกมาจากกล่องเก็บของที่ไม่ใช่งานออกมาจากใต้เตียง อ่านมันไปก็ทำตามคำแนะนำที่ฝังอยู่ในหัวตลอดมา จนนิ้วมือของเธอชุ่มเต็มไปหมด พร้อมกับความปั่นป่วนที่ถูกคลี่คลาย
จนพลอยใสได้พบเจอกับความเสร็จสมเป็นครั้งแรกและมันรู้สึกดีพอสมควร…
---------------------------------------------------
!!คำเตือน!!
/ เเนว NTR / การจงใจทำให้เกิดสัมพันธ์ต้องห้าม / พ่อเลี้ยง ลูกเลี้ยง /
/ PWP / นิยายเรื่องสั้น / การหลอกล่อผู้เยาว์ / ผิดศีลธรรม /
นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงฉากการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้ง
ตัวละคร สถานที่ และการกระทำทุกอย่างไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงสิ่งที่นักเขียนจินตนาการขึ้นมาเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานการเขียนของ
Blue Hestia
ห้ามคัดลอก ดัดแปลง และแก้ไข หรือนำบางส่วนในนิยาย
ออกไปเผยแพร่ไม่ว่าจะด้วยกรณีใดใดทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากเจ้าของผลงาน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2558
หากฝ่าฝืนมีโทษตามที่บัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2558
เน้น PWP เป็นหลัก
Enjoy Reading Kah
Guest
