ชาติที่แล้วพนัสรักสนุกจนละเลยภรรยาที่กำลังตั้งท้อง ภายหลังภรรยาเกิดอุบัติเหตุ ตกเลือดอย่างรุนแรง หมอพยายามยื้อชีวิตของภรรยามาจากเงื้อมมือของยมทูตได้สำเร็จ ทว่าเด็กน้อยกลับไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลกอีก จากนั้นภรรยาก็ขอหย่าแล้วเดินจากไป ทิ้งเขาให้อยู่เพียงลำพัง
ผ่านไปสามปีจนกระทั่งวันที่เขากำลังจะตาย เขาก็ไม่มีโอกาสได้เห็นแววตารักใคร่ของภรรยาอีก มีเพียงคำพูดทิ้งท้ายก่อนหย่าว่า “ฉันรู้ว่าการมีครอบครัวก็เหมือนมีกำแพงกั้นนายเอาไว้ นายอาจจะเหนื่อยที่ต้องปีนกำแพงนี้ไปหาความสนุกด้านนอกอยู่บ่อย ๆ ตอนนี้กำแพงที่นายรู้สึกว่ามันเกะกะพังลงแล้ว นายเป็นอิสระแล้ว”
อิสระอะไร เขาไม่อยากได้ เขาอยากได้คนรักกลับมา แต่ไม่มีโอกาสได้บอกอีกแล้ว…
แต่คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะเข้าข้างเขา ให้เขาย้อนกลับมาในตอนที่เพิ่งรู้ว่าภรรยาตั้งครรภ์
“ผมจะพาพี่ไปฝากครรภ์เอง” เขากล่าวอย่างกระตือรือร้น
“แต่เมื่อวานนายบอกว่าไม่ว่าง…”
พนัสที่เพิ่งนึกว่าชาติที่แล้วตนไม่ได้พาภรรยาไปฝากครรภ์เพราะอยากไปแข่งรถกับเพื่อน เขาอยากจะเฉาะหัวตัวเองดูว่าในนั้นมีน้ำเยอะแค่ไหน แข่งรถมันสำคัญกว่าลูกเมียตรงไหนวะพนัส!
เขาหัวเราะจืดเจื่อน “ฮ่ะ ๆ เมื่อวานผมดูปฏิทินผิดวันน่ะ พี่ก็รู้นี่ว่าผมว่างมาก แถมมีเวลาให้พี่ทั้งชีวิตเลยด้วย”
พิณ “…”
_____________________
เรื่องนี้พระเอกย้อนกลับมาเป็นคนค่ะ ชาติที่แล้วน้ำในสมองเยอะไปหน่อย ชาตินี้เลยจะกลับมาดูแลเมีย
ดราม่าแค่ช่วงต้น หลัง ๆ ระวังหมั่นไส้พระเอกนะคะ
Guest
