คนอย่างเขา เรวัฒน์ ไธยติโยภิณณ์ เกลียดคนอยู่สองประเภทด้วยกัน หนึ่งคือ คนที่ต่อหน้าอีกอย่าง ลับหลังอีกอย่าง และอีกหนึ่งก็คือคนแบบพ่อเขา! เจ้าชู้ กะล่อน ปลิ้นปล้อน เผลอเป็นไม่ได้ทำเหมือนคนอื่นเป็นของเล่นแก้เหงาแบบนั้น! ไอ้พวกที่ชอบเรียกตัวเองว่าคาสโนวาน่ารังเกียจนั่นแหละ!!
เกลียดที่สุด!
ทว่าดันมีเหตุที่ทำให้กลุ่มของเขา ต้องพบมาเจอกับกลุ่มหนุ่มป๊อปประจำมหาวิทยาลัย ถึงความจริงกลุ่มเขาก็ป๊อปไม่แพ้กันก็ตามที
มันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะที่เราอาจต้องเจอคนจำพวกกะล่อนปลิ้นปล้อน ซ่อนเล็บ ซ่อนคม ทำตาชะม้ายชะม้อย หลอกล่อเหยื่อจนน่าเอือมระอาเต็มทน!
"กินเยอะๆ สิ ผอมแห้งหมดแล้ว"
"..."
"เอ้า พี่พูดกับเรานะ"
"...?"
คนน่ารำคาญ!
ความจริงก็ไม่ได้อคติขนาดนี้ แต่อันนี้รับไม่ได้จริงๆ แถมยังมาทำยิ้มย่องอย่างนึกสนุกใส่เขาทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันอย่างนี้อีก
ไม่อยากสนิทด้วยหรอกนะ!
สำหรับเขาพวกคบไม่เลือก เกลือกกลั้วไปทั่วน่ะ สมควรตายเสียให้หมด!
ไอ้พวกหน้าตาดีเสียของ!
เอ่อ...ถึงเพื่อนเขาจะจัดอยู่ในนั้นด้วยก็เถอะ แต่ว่าก็ไม่เหมือนกัน เพื่อนก็คือเพื่อน แต่กับ...
"ทำไมพี่ถึงรู้สึกว่าเรากำลังด่าพี่อยู่เลยล่ะ"
"..."
ก็ใช่น่ะสิ!
"พี่ถูกใจเรา เรามาลองคุยกันดูไหม?"
หา?
"???"
ไอ้บ้านี่ นอกจากกะล่อนแล้วยังคิดเองเออเองเก่งอีกสินะ
ก็แค่มีเรื่องให้ต้องเจอกันบ่อยๆ จนเอียนขี้หน้า แต่ทำไมไอ้รุ่นพี่คนนี้ก็ยังยิ้มร่าหน้าหนามาระรี้ระริกอยู่ตรงหน้าเขาตลอดด้วยวะเนี่ย!?
"ไอ้เรย์ นี่มึง..."
"แล้วก็ พี่ไทม์..."
แล้วทำไมต้องมาโดนพวกมันเห็นฉากโง่ๆ ในละครน้ำเน่าแบบนี้อีกด้วยเนี่ย!!!
"เรย์ครับ"
เออ! เรียกอยู่ได้ เรียกซะจนอยากเปลี่ยนชื่อมันซะเดี๋ยวนี้เลย!
อลวน อลเวง ความรักนี่มันยากแท้หยั่งถึงจริงๆ ถึงได้ทำให้คนสองคนที่ต่างกันสุดขั้วมาลงเอยกันได้แบบนี้ บางทีมันก็ขึ้นอยู่กับจังหวะเวลา แล้วก็...ใครคนนั้นที่ดึงดูดสายตาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
#เวลาที่จะรัก #พี่ไทม์ไม่ได้เจ้าชู้ #ไม่เป็นหรอกตัวพ่อจะล่อน้องอย่างเดียว
**เนื้อหาในนิยายเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ และสถานที่จริงใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน**
**เปิดตอน14 กมภาพันธ์ 2567 นี้ อัพวันเว้นวัน วันละ 1 ตอน ลงครบจบเรื่อง อ่านฟรี 1 เดือน**
Guest
