กระบี่สลักบุปผา

“ข้าอยากให้เจ้าเชื่อฟังข้าบ้างนะซูฮวา โดยเฉพาะหากมีเหตุการณ์เยี่ยงนั้นอีก ข้าไม่อยากให้เจ้าตกอยู่ในอันตราย”

“…..” ซูฮวายืนนิ่งให้อี้เหรินกอดอยู่เช่นนั้น และไม่ได้เอ่ยอันใดตอบเขา แต่หัวใจของนางกลับรัวสั่นไปหมด

“ข้ารู้ว่าเจ้ามีฝีมือเก่งกาจมากแล้ว แต่อย่างที่ท่านพ่อของเจ้าพูด ข้าก็ไม่อยากให้เจ้าไปสู้รบกับใคร วิชาที่เจ้ามีใช้มันไว้ป้องกันตนเท่านั้นได้หรือไม่”

“อือ ข้ารู้แล้วน่า”

“เจ้าเป็นดวงใจของท่านพ่อ ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน และเจ้ายังเป็นดวงใจของข้าด้วย”

อี้เหรินกำลังสารภาพรักกับข้างั้นหรือ การที่เขาพูดเช่นนี้จะให้ข้าหมายความว่าเยี่ยงใดได้อีก